به گزارش روابط عمومی جامعه المصطفی العالمیه نمایندگی خراسان، به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، سرکار خانم دکتر اعظم ذبیحی، استاد مرکز آموزش زبان و معارف جامعه المصطفی العالمیه نمایندگی خراسان، یادداشتی را منتشر کرده‌اند که در ادامه تقدیم می‌گردد.

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند جان و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای
فردوسی زاده ۳۲۹ هجری قمری و درگذشته ۴۱۶ هجری قمری است او را به حق می‌توان بزرگترین شاعر فارسی دانست که به حکیم سخن و حکیم طوس معروف است و حماسه وی نیز بی همتا و یگانه است در بین شاعران بزرگ و سخنوران بنام فارسی، فردوسی، نظامی و خیام به لقب حکیم شهرت یافته اند و حکمت در شعر آنان به شکل مستقیم یا غیرمستقیم دیده می شود.
حکیم کسی بوده که علوم زمان خود را می دانسته و به کنه امور آگاه بوده است.
حکمت فردوسی از اولین بیت شاهنامه تا ابیاتی در خلال داستان های شاهنامه قابل مشاهده است در بیتی که در آغاز این نوشتار بیان شد
( به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد) به آفرینش خرد اشاره می شود و سپس می گوید اندیشه یارای ورود به محدوده ذات باری تعالی را ندارد و به قول شاعر امروزی کلاه از سر کودک عقل می افتد.
در جای دیگری فردوسی به مساله رویت از نظر شیعه اشاره می کند که خداوند را نمی توان به چشم سر دید.
به بینندگان آفریننده را
نبینی، مرنجان دو بیننده را
بینندگان: چشم ها

هر چند فردوسی با وجود تلاش و رنج ۳۰ ساله در سرودن شاهنامه در زمان خود و توسط سلطان سنی مذهبی( محمود غزنوی) که به قول بیهقی انگشت درکرده و قرمطی می جوید مورد تجلیل شایسته و درخور اثرش، قرار نگرفت ولی ایرانیان هیچ گاه پاسداری وی از زبان فارسی را فراموش نخواهند کرد.
زبان با تغییر حکومت ها و تحولات سیاسی دستخوش تغییر می شود ولی کاخ بلند زبان فارسی که فردوسی آن را بنا کرده است از باد و باران حمله اعراب و ترکان و مغلان محفوظ و مصون ماند و به دست ما رسید. برای مثال حاکمان مغول پس از مدتی زبان فارسی را به عنوان زبان دربار و مکاتبات اداری برگزیدند و دبیران هوشمند دربار آنان نیز در تاریخ های معروفی مانند تاریخ جهان گشا ، تاریخ وصاف و… خشونت و خون ریزی آنان را در لفافه ای از صنایع ادبی پیچیدند تا اخبار جنایت آنان به دست آیندگان برسد و در عین حال به دلیل سبک نثر متکلف و مصنوع این متن ها، شاه مغول از این ظرافت ها و صنایع کشورگشایی خود را دریابد نه بیان مظلومیت ایرانیان را.

در مجموع زبان فارسی بیش از هر زبان دیگری حامل معارف اسلامی بوده است و در تمام انواع ادبی حماسی، عرفانی، تعلیمی و حتی غنایی معارف اسلامی را ثبت و به آیندگان سپرده است تا امروز زبان فارسی تنها زبان کلاسیک زنده دنیا باشد که در محدوده ای فراتر از ایران امروز گویشور داشته باشد.
به قول رهبر حکیم پشتیبان زبان فارسی “علت نفوذ زبان فارسى، آن بار معنايى است كه اين زبان با خودش حمل مى‏كند. زبان فارسى، فرهنگ غنی‌اى را با خودش می‌‏برده است؛ اين فرهنگ امروز در اختيار ماست؛ عمدتاً هم فرهنگ اسلامى است؛ يعنى اسلام در اين منطقه‏ى شرق عالم، از شبه قاره گرفته تا چين و تا هرجاى ديگر كه رفته، با زبان فارسى رفته است”.
این روز را به تمام فارسی زبانان و گویشوران این زبان در سراسر جهان و به ویژه طلاب جامعه المصطفی که با یادگیری این زبان به خانواده بزرگ زبان فارسی پیوسته اند تبریک می گوییم و یاد حکیم طوس ابوالقاسم فردوسی را گرامی می داریم و به روح بلندش درود می فرستیم.