به گزارش روابط‌عمومی نمایندگی المصطفی (ص) در خراسان در هفته وحدت و هم‌زمان با میلاد پیامبر اکرم (ص) اداره پژوهش مدرسه فقه و قرآن مجتمع آموزش عالی خواهران با همکاری انجمن علوم قرآن و حدیث نشست علمی با عنوان وحدت جامعه اسلامی از منظر سیره امام رضا علیه‌السلام با حضور دکتر فاطمه رضاداد دبیر پژوهش این مجتمع برگزار کرد.

دکتر فاطمه رضاداد در این نشست علمی در جمع طلاب مجتمع آموزش عالی خواهران با اشاره به آیه «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا». (آل‌عمران/103) اظهار داشت: خداوند در قرآن کریم مسلمانان را به وحدت و برادری فرامی‌خواند و از آنها می‌خواهد با تمسّک به حبل‌الله، از تفرقه و تشتّت بپرهیزند.

وی افزود: تاریخ و سیره گواه بر این است که امام رضا علیه‌السلام در طول عمر شریف خویش از سویی بر ضرورت اخوّت و برادری میان شیعه تأکید داشته و از هرگونه دشمنی و عداوت میان ایشان حذر داشتند و از سوی دیگر نسبت به حفظ وحدت کلّ پیکره جامعه اسلامی اهتمام داشته، آنگاه که ولایتعهدی به حضرتش عرضه شد از روی حفظ وحدت و مصلحت جامعه اسلامی آن را پذیرفت چنان که در روایتی تصریح فرمود که سیره‌اش سیره جدّش علی (ع) و پذیرش ولایتعهدی‌اش همچون شرکت جدّش در شورای شش‌نفره خلافت است.

دبیر پژوهش مدرسه عالی فقه و قرآن خواهران ادامه داد: البته امام رضا علیه‌السلام، هم خود به احیاء امر امامت و ولایت می‌پرداختند و هم شیعیان را بدین مسئله امر می‌فرمودند و هیچ‌گاه در این مسیر کوتاهی و اغماض نکردند. ولی آن چه حائز اهمّیّت است این که حضرتش در مقام تبیین این امر عظیم، اصولی را رعایت و حتّی بدان توصیه می‌فرمود تا تفرقه‌انگیز نباشد و نقشه‌های فتنه‌انگیزان ناکام بماند.

وی در ادامه تصریح کرد: یکی از این اصول اصل تقیه بود. امام رضا علیه‌السلام در عین تبیین حقیقت، بسیار پایبند تقیّه بودند. به‌عنوان‌مثال حضرتش در خطبه آغازین ولایتعهدی خویش، علی‌رغم این که مسیر حق را تبیین کرده و از تحریف مسیر خلافت سخن فرمود، در همان حال، در حقّ مأمون، این گونه هوشمندانه دعا می‌کند: خداوند وی را در مسیر انجام کارهای نیک یاری رساند. این همان اصل تقیّه است که در عین بیان حقیقت، به‌گونه‌ای با مدارا و نرمی سخن گفته شود که حسّاسیّتی را بر نینگیزد و کیان اسلام و تشیّع به خطر نیفتد.

استاد مجتمع آموزش عالی خواهران افزود: اصل دیگری که امام رضا علیه‌السلام بدان تاکید داشتند اصل توجّه به ظرفیّت مخاطب بود. امام رضا علیه‌السلام همانند اجداد گرامی خویش با افراد به میزان ظرفیّتشان سخن می‌گفتند تا احساسات افراد کم‌ظرفیت تحریک نشود و دشمنان نتوانند از این رهگذر فتنه‌انگیزی کنند. همچنین شیعیان را امر می‌فرمودند که اسرار علوم را نزد افراد کم‌ظرفیت بازگو نکنند. ایشان بین افراد قاصر و مقصّر تفاوت می‌گذاشتند. حسن بن جهم می‌گوید به امام رضا علیه‌السلام گفتم: جماعتی از مردمان هستند که محبّ (شما) هستند، ولی تصمیمی ندارند که به تشیّع قائل شوند. امام فرمود: خداوند بر آنها خرده‌ای نمی‌گیرد؛ زیرا عتاب الهی متوجّه دانایان و اولی الابصار است (که حق را می‌دانند و کینه‌توزانه آن را انکار می‌کنند).

دکتر فاطمه رضاداد در پایان اظهار داشت: اصل اخلاق‌مداری از دیگر اصولی بود که در سیره امام رضا علیه‌السلام دیده می‌شود. امام رضا علیه‌السلام همچون اجداد گرامی‌شان، اسوه بزرگ و نمونه کرامت اخلاقی بود. تاریخ گواه بر عظمت اخلاقی امام رضا علیه‌السلام و رأفت و مهربانی و اخلاق‌مداری ایشان حتّی با مخالفان است. هر کسی از هر دین و مذهبی می‌توانست به محضر امام شرفیاب شود، هر چه می‌خواهد بپرسد و در کمال رأفت و بزرگواری امام، پاسخ حضرتش را جویا شود.