به گزارش روابط‌عمومی نمایندگی المصطفی (ص) در خراسان حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدرضا صالح رئیس نمایندگی خراسان در سالروز شهادت امام زین‌العابدین علیه‌السلام در جمع طلاب غیرایرانی مشهد پیرامون سیره تربیتی این امام همام اظهار داشت: در تعالیم خودسازی و دستورات رشدی که در اسلام برای انسان بیان شده، دستور ویژه به رهبران جامعه، خودسازی در ابعاد مختلف عبادی، اجتماعی و… است و باید این افراد قبل از دگرسازی به خودسازی بپردازند.
وی افزود: دعوت دیگران به خیر و نیکی، از سوی رهبران و مدعیان دگرسازی که خود عامل به آن نیستند و در انحراف هستند، وهن دین و عامل سقوط ارزش‌ها و به‌تبع آن باور جامعه است.
رئیس نمایندگی المصطفی (ص) در خراسان ادامه داد: در تعالیم اسلامی به‌ویژه قرآن کریم می‌بینیم در آیات اولیه سوره مدثر “يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ، “قُمْ فَأَنْذِرْ” که طبق برخی تفاسیر، جزو اولین آیات نازل شده بر پیامبر صلی‌الله علیه وآله است، خداوند پس از آنکه پیامبر را مأمور انذار و تبلیغ جامعه می‌کند دستورات پنج‌گانه‌ای را برای خود پیامبر به‌عنوان هادی و رهبری جامعه صادر می‌کند که عبارت است از توحید ناب “وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ” یعنی پیامبری که باید منذر ابلاغ توحید و یکتاپرستی به مردم باشد، خودش باید به درجه‌ای از مراتب توحید برسد که فقط پروردگارش را بزرگ بشمارد و از هر قدرت دیگر هراسی نداشته باشد.
وی افزود: دستور دوم “وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ” است؛ یعنی پاکیزگی لباس و یا پاک‌دامن باش. سومین دستور “وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ” یعنی دوری از پلیدی‌ها و زشتی‌ها و گناهان است. دستور چهارم، “وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ” یعنی اخلاص و منت‌نگذاشتن و زیاد ندانستن عمل خود و در نهایت اینکه در مسیر انذار و انجام رسالت”وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ” برای پروردگارت صبر کن.
رئیس نمایندگی المصطفی (ص) در خراسان در ادامه با استناد به روایتی از امام باقر علیه‌السلام به تبیین سیره تربیتی امام زین‌العابدین علیه‌السلام در ابعاد مختلف عبادی، اخلاقی، اجتماعی و خانوادگی پرداخت.
در این حدیث بر اساس گزارش امام باقر علیه‌السلام سیره عبادی امام سجاد علیه‌السلام به‌گونه‌ای بود اهل ذکر کثیر بود و در هر شبانه‌روز هزار رکعت نماز می‌خواند، آن حضرت پانصد نخل داشت که زیر هر کدام دو رکعت می‌خواند. از نظر خشوع و تذلل به‌گونه‌ای بود که هنگام نماز رنگش تغییر می‌کرد، اعضای بدنش از خوف خدا می‌لرزید و با نهایت خشوع و ذلت مقابل خداوند می‌ایستاد و مانند کسی که آخرین نماز خود را بجا می‌آورد نماز می‌خواند. روزی هنگام نماز عبا از روی دوشش افتاد؛ ولی تا پایان نماز آن را بردوش نگرفت و در پاسخ اصحاب فرمود آیا می‌دانید هنگام نماز در برابر چه کسی ایستاده بودم؟! ”
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدرضا صالح با اشاره به ابعاد اجتماعی سیره تربیتی امام سجاد علیه‌السلام ادامه داد: امام سجاد شبانه با چهره پوشیده با انبانی از نیازهای فقرا شامل پول نقد، خوراک و هيزم برای سوخت با شناخت دقیق از نیازهای جامعه، شخصاً به درب منازل فقرا می‌رفت و ضمن برقراری ارتباط عاطفی با عمق جامعه و الگوسازی برای فرزندان، به یاری نیازمندان می‌شتافت.
وی خاطرنشان کرد: امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید وقتی پدرم از دنیا رفت و او را بر محل تغسیل گذاشتیم مشاهده شد که کتف مبارک آن حضرت بر اثر کشیدن مایحتاج فقرا و مساکین مانند زانوی شتر پینه بسته بود و در جای دیگر می‌فرماید از شدت و کثرت عبادت اعضای سجده امام سجاد علیه‌السلام پینه بسته بود؛ یعنی آن حضرت به همان میزان که در ابعاد عبادی کوشا بوده و مجاهدانه عبادت می‌کردند در امور اجتماعی و خدمت به محرومان نیز تاحدی مشارکت می‌کردند که آثار آن بر جسم مبارکشان باقی‌مانده بود.
